Για τους συναδέλφους δημοσιογράφους...

Περίσσεψε η «ευαισθησία» τις προηγούμενες ημέρες… Βορά έγινε στις ορέξεις – ξέρετε εσείς ποιοι είστε- ένα θλιβερό περιστατικό, ένα γεγονός που συγκλόνισε ,μια πράξη που συγκλόνισε, μια απώλεια που κυρίως για την οικογένεια δεν θα αμβλυνθεί ποτέ!

Με περρισή λοιπόν προσήλωση στο «δημοσιογραφικό καθήκον» και υπέρμετρη αίσθηση της πλήρους ενημέρωσης (;;;) του κοινού γράφτηκαν όλα εκείνα που δεν έπρεπε… όλα όσα σε ανάλογες περιπτώσεις δεν έχουν γραφτεί…

Μιλώ για τον νεαρό άντρα που έβαλε τέλος στη ζωή του το Σάββατο το βράδυ…

Ήταν ο μεγάλος μου ξάδερφος… ο πρώτος μου ξάδερφος, ο αγαπημένος μου Γιώργος… Μα… κι αν δεν ήταν, ετούτες οι γραμμές θα ήταν υποχρέωση μου!

Η είδηση έγινε γνωστή από το αστυνομικό δελτίο όπως γίνεται άλλωστε με κάθε γεγονός και ως εκεί , εντάξει

Ακολούθησε όμως ένα πλήρες ρεπορτάζ, με λεπτομέρειες , άλλες ευσταθούσαν και άλλες όχι, που προφανώς κάποιος καλοθελητής συγχωριανός έσπευσε να δώσει για να «υπηρετήσει» και αυτός την ενημέρωση του κοινού.

 Χωρίς αιδώ, χωρίς αίσθηση του αντίκτυπου στην οικογένεια που θρηνούσε και πάντα θα θρηνεί, γράφτηκαν πληροφορίες για την ζωή του, την δουλειά του, ακόμα και τις ενδεχόμενες σκέψεις του…

Αποτέλεσε ετούτη η απονενοημένη πράξη πεδίον «δημοσιογραφικής λαμπρότητας» όταν όλοι ξέρουμε, πολίτες και δημοσιογράφοι, πως σε τέτοιες περιπτώσεις οι ισσοροπίες είναι ιδιαιτέρως λεπτές και ελάχιστες πληροφορίες, πλην ενδεχομένως του γεγονότος ( οι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν τις μεταδίδουν πλέον) μεταδίδονται.

 Ακολούθησε την επομένη της κηδείας έτερος συνάδελφος από τη Νεμέα που θεώρησε καλό, όχι μόνο να  περιγράψει το κλίμα αλλά και να γράψει το όνομα του εκλιπόντος, τουλάχιστον  σ αυτό ο κ.Γιαννιδάκης είχε φανεί προσεκτικός αναφέροντας μόνο τα αρχικά, πλην όμως όλες τις υπόλοιπες λεπτομέρειες.

Πολλά ιστολόγια έπειτα με την τακτική του copy – paste φιλοξένησαν την «είδηση» της οδύνης και της θλίψης… Μπορούσαν; Προφανώς και όχι!

Γιατί αντιδράς, θα με ρωτήσει κάποιος… η απάντηση απλή!

Το δικαίωμα σου  σταματά εκεί που ξεκινά το δικαίωμα του άλλου! Κι ας είσαι και δημοσιογράφος και παπάς, και Πάπας!

Ο κ.Γιαννιδάκης στο επίσης πρόσφατο γεγονός με τον 19χρονο που έβαλε τέλος στη ζωή του στον Ισθμό, παρ ότι συντοπίτης του (διπλανή συνοικία) περιορίστηκε στα απολύτως απαραίτητα… ήταν βλέπετε πολύ κοντά στην οικογένεια και η όποια αντίδραση θα ήταν προσωπική και άμεση…

Στην περίπτωση του Γιώργου, τα πράγματα ήταν αλλιώς!

Το θέμα «πούλαγε», το ίδιο και οι λεπτομέρειες του!

Γι αυτό αντιδρώ , γι αυτό αγανακτώ !

Ως πρώτη του ξαδέρφη και ως δημοσιογράφος!

ΠΟΤΕ δεν έχω πράξει αναλόγως και δεν θα πράξω ποτέ…

Ο σεβασμός στην οικογένεια των θυμάτων πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα… Στους γονείς… και ειδικά;  Εάν είσαι και εσύ γονιός!

Ποιόν ωφέλησε αυτή η λεπτομερής αναφορά πλην του «αίματος που υποθετικά θέλει το κοινό»;

Ίσα – ίσα , στιγμάτισε αυτό το νεαρό παλικάρι που έχασε τα νιάτα του και έδωσε το δικαίωμα στον καθένα να κρίνει τις σκέψεις του, να τις υποθέσει, να μιλήσει για τις επιλογές του και φυσικά; Να τον αφήσει μετά από λίγα λεπτά και παγερά αδιάφορο…

Εύγε σας αγαπητοί συνάδελφοι, την υπηρετήσατε την ενημέρωση… Τέτοιες φορές, ειλικρινά λυπάμαι και μετανιώνω που αποτελώ κομμάτι σας

ΥΓ: Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του ξάδερφού μου Γιώργου, που πια δεν είναι εδώ ούτε για να  σας απαντήσει ούτε για να αντιδράσει…