Δεν τον έβαψαν μόνο… τον εγκατέλειψαν!

Την χαμένη της αίγλη μοιάζει να αναζητά –λίγο πριν εκπνεύσει και ο Νοέμβρης – η οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η παραλιακή της Κορίνθου που έλαβε το όνομά της από τον Μέγα Στρατηλάτη φθίνει- σε μια πορεία αναστρέψιμη; κανείς δεν ξέρει- μετρώντας μέρα με την ημέρα περισσότερες  «πληγές»…

Ακόμα και αι ο Μέγας Αλέξανδρος πλέον δεν στέκει αστραφτερός και αγέρωχος! Τον έβαψαν στα χρώματα της… χαράς; Τον βανδάλισαν! Και την οδό που αφιερώθηκε στο όνομά του; Την εγκατέλειψαν! Αυτή είναι η αλήθεια! 

Άλλοι βέβαια εκείνοι που βανδάλισαν, -η μπογιά μπορεί εύκολα ή δυσκολότερα να φύγει (αλήθεια γιατί δεν έχει φύγει τόσες μέρες;)- και άλλοι εκείνοι που εγκατέλειψαν, με την αναστροφή της κατηφορικής πορείας να μην έχει τον πρόσκαιρο -δυστυχώς- χαρακτήρα της μπογιάς.

Τις πταιει;

Μεγάλο κεφάλαιο! Η ουσία είναι πως η παραλιακή της Πρωτεύουσας ερημώνει συγκεντρώνοντας ολοένα και περισσότερα στοιχεία φθοράς και εγκατάλειψης. 

Είναι τα «ενοικιάζεται» που δεν λένε να φύγουν από καταστήματα που άλλοτε ήκμαζαν με τεράστια προσέλευση κόσμου και επιχειρηματίες που επένδυαν με ζέση ...

Eίναι τα κτίσματα που εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους από τους ιδιοκτήτες αφού η ζήτηση δεν υπάρχει...

Είναι ακόμα – ακόμα και οι πλάκες στον πεζόδρομο που περπατάς και θαρρείς σε σημεία –σημεία πως περνάς από γιαπί… Είναι ένα απ όλα και όλα μαζί!

Για να προστεθεί βεβαίως και… η ευκολία για να μην πω γαϊδουριά εκείνων που επιμένουν να έρχονται στα «Καλάμια» και στα ελάχιστα μαγαζιά που μένουν ακόμα ανοιχτά φυλώντας Θερμοπύλες, θαμώνες  οι οποίοι παρκάρουν φαρδιά - πλατιά επάνω στον πεζόδρομο, μπροστά από κλειστά και αραχνιασμένα καταστήματα λες και αυτή η εικόνα τους εκχωρεί ένα τέτοιο δικαίωμα!

Βομβαρδισμένο τοπίο μοιάζει η παραλιακή μας!

Ξεκινάς από το τέρμα της  Πηγάσου για να φτάσεις έως και το τέρμα της  Κωστή Παλάμα (να περπατήσεις την Μ.Αλεξάνδρου δηλαδή) για να συναντήσεις μόλις 3 καταστήματα εν λειτουργία.  Έρημη Πολιτεία η Μεγάλου Αλεξάνδρου, ετούτη είναι η αίσθηση, μια Πολιτεία που αναπολεί δόξες και μεγαλεία σε καιρούς χαλεπούς ναι, αλλά και σε καιρούς πονηρούς! Σε καιρούς που η κρίση δεν έγινε ευκαιρία (για ολίγους) αλλά δικαιολογία  (για πολλούς).

Στρέφοντας το βλέμμα σου από την άλλη πλευρά αποζημιώνεσαι. Από τα μάτια σου φεύγει το βομβαρδισμένο τοπίο και αντικαθίσταται από τον Κορινθιακό. Ήρεμος και γαλήνιος, φουρτουνιασμένος και άγριος, ό,τι διάθεση κι αν έχει είναι ένα τοπίο σαγηνευτικό, λυτρωτικό.

Το θέμα βέβαια δεν είναι ο πολίτης να στρέψει το βλέμμα προς τη θάλασσα να γαληνέψει και να διώξει την ασχήμια της στεριάς. Το θέμα είναι η πόλη να στρέψει το βλέμμα της προς την θάλασσα! Να εκμεταλλευτεί το τοπίο και να αναπτυχθεί «πατώντας» επάνω στην ανάγκη όλων εκείνων που θέλουν να το απολαύσουν όντας σ ένα περιβάλλον καλαίσθητο, ζεστό, φιλόξενο!

Οι Κορίνθιοι αγαπούν τα Καλάμια! Το δείχνουν με ζέση στηρίζοντας εκείνα τα λίγα καταστήματα που έμειναν! Και τα στηρίζουν γιατί είναι καταστήματα που στέκονται με σεβασμό, υψηλές υπηρεσίες και καλαισθησία έναντι των ανθρώπων που τα έχουν κάνει «στέκι» τους.

Θέλουν οι Κορίνθιοι ν απολαμβάνουν την θάλασσα τους μαζί με τον καφέ, το φαγητό ή το ποτό τους!

Ποιοι είναι εκείνοι που δεν θέλουν;

Επιστρέφουμε στο τις πταιει!

Η ανάπτυξη της Κολοκοτρώνη στο κέντρο της πόλης επηρέασε για κάποιους την κίνηση στα Καλάμια. Φευ! Αν η ανάπτυξη ενός κομματιού μιας πόλης είναι η αιτία να καταβαραθρώνεται ένα άλλο, τότε αυτή η πόλη πραγματικά, είναι καταδικασμένη!

Χριστίνα Τσιορωτά 26/11/2016